Carnaval is voorbij. Een paar vlaggen, wat confetti en wat achtergebleven rommel herinneren nog aan een feest waarbij overvloed de drijfveer was. Wat velen vergeten is dat het Katholieke feest ooit bedoeld was als inleiding voor 40 dagen vasten (1 maaltijd per dag). Wie deze zonnige dagen door de stad loopt ziet volle terrassen en goed gevulde tafels. Van vasten lijkt geen sprake. Carnaval is een feest van overvloed en daarna gaat het gewoon door. Waarschijnlijk niet voor de mensen met een kleine beurs die een heel jaar gespaard hebben om zich een paar dagen in het paradijs te wanen.
Toen vrijdag carnaval (veel te vroeg) begon, was er ook het begin van de Ramadan. Geen groot feest, de zon ging onder en de vastenperiode voor Moslims begon. Weliswaar geen 40 dagen, maar wel 28. Overdag mag er niet gegeten en gedronken worden en ook andere geneugten des levens moeten gelaten worden. Daarbij moet je ook nog eens denken aan de armere medemens (en helpen). Na zonsondergang gaan de keukenkastjes weliswaar open en geniet men, het liefst samen, van een maaltijd.
Zowel het Katholieke als Islamitische vasten is bedoeld voor bezinning. Daar lijken de Moslims beter in te slagen dan de Katholieken. Nu is geloof in Nederland een uitstervend fenomeen (ongeveer 42% noemt zich nog religieus) en is de vraag of vanuit geloof bezinning nog wel iets is dat draagvlak heeft. Kijkend naar de wereld is van bezinning steeds minder sprake. Er zijn nog nooit zoveel oorlogen geweest als nu, het aantal vluchtelingen stijgt, er is steeds meer ellende door hevige klimaateffecten, de aarde wordt door de mens leeggeroofd en men is ook steeds minder tolerant tegenover elkaar. Als leven over zingeving zou moeten gaan, dan zouden zelfs 180 dagen vasten niet helpen. Er mogen vanuit religie dan cultuurverschillen zijn, uiteindelijk leven we op dezelfde planeet en ondervindt iedereen dezelfde ellende (of plezier).
Vandaag is het (internationale) vrouwendag. Blijkbaar is het nodig om 1 dag per jaar stil te staan bij de rol van de vrouw. Dat neigt er al snel naar dat we dat de overig 364 dagen niet doen. We denken ook dat de rol van de vrouw binnen de verschillende religies anders is, maar dat valt volgens mij ook wel mee. In de meeste religies is het de vrouw die voor de opvoeding van kinderen zorgt en het gezin bij elkaar houdt, die klaar staat met raad en daad. Zonder vrouwen zouden mannen niet veel waard zijn. Andersom is dat ook zo omdat mannen (biologisch/ fysiek gezien) sterker zijn en het gezin moet beschermen tegen gevaren van buitenaf.
Vaak wordt gedacht dat onderdrukken van vrouwen een religieuze zaak is, maar dat betwijfel ik. Religie is iets dat vooral door mannen wordt bestierd en die maken vanuit hun manzijn een systeem waarbij vrouwen ondergeschikt zijn. Iets dat vanuit de zuivere vorm van religie helemaal niet zo is.
Dat er mannen zijn die de waarde van een vrouw niet inzien, zegt meer over mannen dan over vrouwen. Daarmee zeg ik niet dat alle vrouwen goed zijn, want als de term heks nog van toepassing zou mogen zijn, dan vrees ik dat er nog steeds vrouwen zijn die op de brandstapel terecht zouden komen (om andere redenen dan tijdens de inquisitie, maar toch).
We zijn goed in het zoeken van verschillen tussen culturen en niet zo heel goed in het zoeken naar overeenkomsten. Toch kan cultuurverschil leiden tot botsingen. In het Bossche kwam dat onlangs pijnlijk naar voren.
Een mens leeft, maakt zich al dan niet nuttig, maar het leven eindigt een keer. Dan is men dood. Van oudsher wordt het lichaam gezien als het huis van de geest. De geest mag het huis dan wellicht verlaten hebben, het huis moet behouden blijven, zodat de geest kan terugkeren. Daar mag ieder zelf iets van vinden, maar vanuit de culturele achtergrond wordt er vaak gekozen om het lichaam te begraven. Volgens een berekening zouden er sinds de aanwezigheid van de mens ongeveer 117 miljard mensen zijn geweest. Als die allemaal begraven zouden zijn, dan was de wereld te klein. Dat begraven doen we op een begraafplaats. Vroeger, toen er nog niet zoveel mensen waren, was dat een begraafplaats voor de eeuwigheid, maar nu er steeds meer mensen zijn, is die grafrust meestal beperkt tot 10 of 20 jaar. De nabestaanden moeten daarvoor betalen en eventueel voor verlenging zorgen (betalen). Doet men dat niet, dan wordt een graf geruimd. In het Christelijke geloof doet men daar om een één of andere reden minder moeilijk over dan in het Islamitisch geloof. Daar wil men dat eeuwige grafrust gegarandeerd is. Daar wilde de gemeente Den Bosch wel aan meewerken en berekende een prijs die het reserveren van een stuk grond (en het onderhoud van de begraafplaats) dan zou kosten. Dat leverde het lieve sommetje van € 34.500 op en dat is dan voor 100 jaar en dus niet eeuwigdurend.
Dat was tegen het zere been van de Islamitische gemeenschap (en dat is nog zacht uitgedrukt). Ze waren teleurgesteld dat de gemeenschap niet was betrokken bij het opstellen van een nieuwe regeling over grafrechten. Vanuit de Marokkaanse gemeenschap wordt zelfs betwijfeld of dit een onhandigheid in het proces is of er hier juist sprake is van doelbewuste uitsluiting. De relatie tussen de Marokkaanse gemeenschap en het stadsbestuur stond al onder druk vanwege eerdere voorvallen (zoals de uitspraak van de burgemeester tijdens een informatieavond over het AZC en de vermeende inmenging van de veiligheidsdienst binnen de gemeenschap).
De beslissing over de grafrechten is nu uitgesteld, maar geeft aan dat er toch wel cultuurverschillen zijn die niet zo gemakkelijk te overbruggen zijn. Daar doe je met een vastenperiode niets aan.
