Sommigen vinden Den Bosch een slaperig provinciestad, soms zelfs met een dorps karakter. Jongeren zouden meer activiteiten willen zien, het stadsbestuur wil meer mensen trekken en over het verkeer is ook regelmatig wat te doen. Er is hier en daar onvrede, gemopper en af en toe een protest. Het loopt wel eens uit de hand, maar over het algemeen, een rustig provinciestadje.
Den Bosch is niet een stad die heel gewelddadig is. Af en toe komt de stad in het nieuws, zoals recentelijk met de explosies in dakdekkerswereld. Tijdens corona waren er uit de hand gelopen rellen en in de jaren 90 waren er de rellen in de Graafsewijk. En er zullen wel meer incidenten zijn te noemen, maar deze kwamen zo spontaan bij me op. Dat wil niet zeggen dat er niets broedt of dat er geen tegenstellingen zijn. Burgemeester Mikkers kwam daar achter toen een al dan niet abusievelijke verspreking bij een informatieavond over het AZC leidde tot veel commotie. Gesprekken volgden en het is nu weer een tijdje stil rondom dit onderwerp. Of het wantrouwen binnen de Marokkaanse gemeenschap weg is, weet ik niet, maar wellicht heeft het een plaatsje gekregen.
Waarom begin ik hierover? Het zal weinigen ontgaan zijn dat er in Amsterdam vorige week iets flink mis ging. Ajax moest voetballen tegen Maccabi Tel Aviv. De driehoek (burgemeester, Openbaar Ministerie en Politie) verwachtte wel problemen en namen maatregelen om dit binnen de grenzen te houden. Toch ging het mis, volgens Amsterdams burgemeester Halsema omdat er sprake was van een nieuw fenomeen, namelijk hit and run. Hierbij gaan individuen of kleine groepjes rellen, in dit geval Joodse mensen belagen, en vertrekken dan snel weer. Er is niet sprake van een strijd tussen twee grote groepen, wat meestal gebeurt. Dit althans volgens de verklaring van Halsema, politie en justitie. Omdat het gericht lijkt te zijn tegen Joden, riep dit veel emoties op. Het lijkt hier te gaan om iets anders dan een strijd tussen hooligans. De Israëlische hooligans bleken trouwens ook niet zonder blaam. Dat anti-Joodse sentiment is niet typisch Amsterdams, want ook in Antwerpen en in Parijs leidt het tot problemen.
Kortom vlam in de pan. Termen als Jodenjacht en Pogrom vlogen (en vliegen) door de media. Het roept bij mij de vraag op of dit ernstige incident niet groter wordt gemaakt dan het is. Ik veroordeel elk geweld, maar gaat het hier niet om een zaak waarbij een paar honderd jongeren voor onrust hebben gezorgd? Als dat waar is, dan is alle ophef mogelijk wat overdreven. Helaas wordt dit incident nu gekoppeld aan integratie en aan buitenlanders of Jodenhaat door Moslims. Ik denk dat het niet helpt om de zaken te profileren of te polariseren.
Als er sprake is dat groepen tegenover elkaar staan, dan moet je naar een oplossing zoeken. Volgens mij is uitsluiten niet de oplossing. Een raadslid in de gemeenteraad zei dat het veiliger is om met een hoofddoek op straat te lopen dan met een keppeltje. Dat lijkt me een boute uitspraak. Er is 1 Kamerlid in Den Haag die een hoofddoek draagt. Volgens eigen zeggen geheel uit vrije wil, maar toch werd dat lang niet door iedereen geaccepteerd. Dus hoe veilig ben je met een hoofddoek?
Onlangs verscheen het boek 'Geïsoleerd, gedeporteerd, vermoord' over de tragische lotgevallen van 249 Joodse inwoners van Den Bosch tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een boek verschenen naar aanleiding van het plaatsen van evenzoveel stuikelstenen in de stad. Het vertelt het verhaal van deze Joodse mensen, van wie het lot duidelijk is.
Elk jaar herdenken we ook dat dit een zwarte bladzijde is en dat we dit niet meer willen. Helaas is te bespeuren dat uitsluiting of bevolkingsgroepen iets verwijten steeds vaker voorkomt. Onterecht, want elk individu, van welke afkomst dan ook, is verantwoordelijk voor de eigen daden. Daar kun je niet ineens landelijk hele gemeenschappen voor verantwoordelijk houden. Als je dat gaat doen, dan weet je al wat er gaat komen en dat is meer dan onrust alleen.
