Een deel van de bevolking zal vinden dat de bestuurders in dit land het goed doen. Ik vermoed echter dat een nog grotere groep vindt dat dit niet zo is. Als dat waar is, dan is er iets mis met de democratie. De regering moet zorgen voor veiligheid en gezondheid in dit land, maar velen constateren dat hierin tekort wordt geschoten.
Bij de Kabinetten Rutte ergerde ik me regelmatig over de besluiten die werden genomen. Dat moet ook kunnen. Helaas is bij dit Kabinet het al zover gekomen dat ik me niet eens kan ergeren aan besluiten, want er worden domweg geen besluiten genomen. En als ze worden genomen, dan vragen velen zich af waarom, omdat het nut en de noodzaak ontbreekt.
Tot nu toe heeft dit Kabinet vooral besluiten die in het verleden zijn genomen teruggedraaid. Nu mag dat, want als er een andere wind waait, dan mag je ook andere keuzes verwachten. Maar daar zit nu juist het probleem, er worden geen keuzes gemaakt. De boeren hadden een vorm van zekerheid. Niet dat ze er blij mee waren, maar nu hebben ze eigenlijk niets. Een natuurplan voor biodiversiteit werd ingetrokken en de Nederlandse overheid schitterde zelfs door afwezigheid op een internationale top over biodiversiteit. De industrie krijgt intussen vrij spel, terwijl waterschappen waarschuwen dat ze de vervuiling niet meer uit het drinkwater kunnen krijgen, als er straks überhaupt nog genoeg drinkwater is.
De gezondheidszorg staat onder druk, maar een echte oplossing heb ik nog niet gezien. De prijzen van producten in de supermarkten lijken gemanipuleerd, maar waar is de overheid? De slachtoffers van het toeslagenschandaal zijn nog steeds niet geholpen en de ombudsman waarschuwt zich te pletter.
Terwijl dit Kabinet al 4 maanden lang alleen maar over asielproblemen praat, ziet de bevolking heel andere zaken. Die 50.000 mensen waar het Kabinet het over heeft, werpen een rookgordijn op voor de andere 18 miljoen mensen in dit land die ook wat willen. Een ander nadeel is dat er weer meer over mensen wordt gesproken dan met mensen. Of het nu gaat om bewuste ondermijning om iets te regelen (Martin Leegsma) of om een vorm van domheid (Sander Schimmelpenninck) maakt daarbij niet uit.
Het Kabinet komt ook steeds meer alleen te staan. Ze verwijt de Eerste Kamer halsstarrigheid. In de Eerste Kamer heeft dit Kabinet geen meerderheid en moet ze dus zorgen dat de plannen dusdanig zijn dat ze ten minste voor een deel van de oppositie aanvaardbaar zijn. Dat lukt nog maar mondjesmaat. Ze moet dus betere plannen maken. Plannen die goed zijn voor het land en geen plannen die goed zijn voor het Kabinet. Het hoofdlijnenakkoord is heilig en er mag niet van afgeweken worden, zelfs niet als de wereld verandert.
Dat bewijzen ook de bestuurders bij de provincie en de steden. Dat zijn namelijk de mensen die de plannen, regels en wetten moeten uitvoeren. En dat lukt ze niet en kiezen ze steeds vaker hun eigen weg, zover ze dat kunnen. Ik vind dat getuigen van empathie, maar een slechte ontwikkeling. Daarmee wordt namelijk de eenheid in dit land verstoort. Afhankelijk van waar je woont kun je al dan niet rekenen op steun van de lokale overheid. Dat heeft dan te maken met de keuzes die lokaal gemaakt worden. Dergelijke verschillen zou je niet moeten willen.
Vorige week ging het mis in Amsterdam. Vriend en vijand is het erover eens dat het niet goed was wat daar gebeurde, maar het is een lokaal probleem. Het werd echter een landelijk en zelfs een internationaal probleem. De Amsterdamse gemeenteraad sprak erover, terecht. Helaas sprak ook de Tweede Kamer erover en dat hadden ze niet moeten doen, want het is een lokaal probleem in Amsterdam. Het is geen probleem van Doetinchem, Almere of Emmen (als het al een groter probleem is, dan vooral in de stedelijke gebieden van de Randstad). En als het dat wel is, dan moet het daar opgelost worden, niet in Den Haag. Het enige wat Den Haag moet doen is burgemeesters en gemeenteraden de middelen geven om het op te lossen. Velen zien alleen maar dat er olie op het vuur wordt gegooid. Zolang je onderscheid in groepen blijft benadrukken, zal het ook niet veel worden met de integratie. Dan kom je niet af van een wij-zij denken.
Een premier die alleen maar kan zeggen 'Er is geen racisme' is blind. Als je dit heel vaak moet zeggen, dan heb je iets te verbergen, anders hoef je het niet zo te benadrukken. Er wordt gezocht naar verbinding. Velen vinden dit niet bij dit Kabinet en dat is jammer.
Ik moet denken aan de woorden van Eberhart van der Laan, voormalig burgemeester van Amsterdam, bij zijn afscheid: 'Zorg goed voor de stad en voor elkaar'. Ik ben bang dat als hij ziet wat er nu gaande is, hij zich omdraait in zijn graf.
