Er kwamen heel wat suggesties naar voren uit de discussies. Taak aan wethouder Slikker (links) om daar iets mee te doen. Fotograaf: Alfred Heeroma - Bron: Den Bosch Politiek
Sommigen vinden dat er in Nederland veel regels zijn, zelfs teveel. Soms zijn regels nodig om zaken in goede banen te leiden, maar veel regels zijn ook ontstaan uit wantrouwen. En burgers lopen dan aan tegen een technocratisch overheid en lopen dan vast. Dat leidt tot frustratie en zelfs tot het wegvallen van goede initiatieven. Vaak zijn regels ooit ontstaan, maar weet niemand meer waarom en wat bedoeling van de regel is. Dat is behoorlijk jammer.
Een stadsbestuur, of welk overheidsbestuur dan ook, moet keuzes maken. Hoe die keuzes worden gemaakt en op basis van welke informatie, is niet altijd duidelijk. Het aan de bevolking uitleggen daarvan faalt meer dan eens. Communicatie blijkt lastig.
Gisteren was ik bij een vervolg op het burgerberaad over hoe het nog een beetje leuk ouder worden is in deze stad. Wat is daar voor nodig? Nou daar bleek heel veel over te zeggen en het borrelt van de ideeën. Overigens niet alleen van ideeën, maar ook van dilemma's. Je kan wel zorg willen, maar als er geen mensen zijn om de zorg te verlenen, wat doe je dan? Of misschien zijn de mensen er wel, maar is geen of onvoldoende geld, wie draait er dan voor de kosten op? Vaak blijkt dat systeemwereld en de leefwereld met elkaar in botsing komen, terwijl je zou hopen dat ze elkaar kunnen versterken.
Hoe onze toekomst eruit gaat zien, dat is de vraag in een wereld die snel aan het veranderen is, niet alleen qua mensen, maar ook qua techniek. Niet alles zal meer mogelijk zijn en zeker niet binnen de bestaande regels en kaders.
Maar ik hoorde ook van rauwe (of rafel) randjes. Van een pand in Zaltbommel dat leeg stond en waar uiteindelijk allerlei initiatieven ingetrokken zijn, van kunstenaars tot maatschappelijke instellingen (Pand 9). Er is een soort gemeenschap ontstaan die prima werkt en ook bijdraagt aan de samenleving. Maar eigenlijk was het de bedoeling dat het pand gesloopt zou worden en de bezetting als tijdelijk was bedoeld. Maar wat doe je als nu blijkt dat dit rauwe randje (ontstaan vanuit de burgers zelf waarbij niet alles binnen de correcte kaders past) zo succesvol is? Het uit elkaar halen zou meer schade dan goed doen. In Den Bosch kennen we ook van dergelijke rauwe randjes, dank aan de Tramkade en in Veghel heb je bijvoorbeeld de Noordkade. Maar ook elders in de stad zijn van die rauwe randjes te vinden, denk aan Copernikkel in Boschveld.
Die rauwe randjes passen vaak niet in de plannen of opgaven die de gemeente heeft. Als zo'n rauw randje eenmaal weg is, komt het niet meer terug. Die rauwe randjes zijn niet te sturen, ze ontstaan, ze overleven en sterven wellicht ook weer ergens in de toekomst.
Als het om zorg voor ouderen gaat zou het eigenlijk ook in de vorm van rauwe randjes moeten. De gesprekken die door AI vertaald werden naar beelden, resulteerden in pleinen waar mensen verbleven, of zaten aan tafels onder bomen of zelfs het dorpsgevoel in de stad, waar mensen samen dingen doen en ook zaken delen. Een grote gemene deler was echter samen.
Wethouder Pier Paul Slikker wil de opgehaalde informatie, samen de resultaten van het burgerberaad, nu verwerken in een zorgvisie. Dat klinkt heel mooi, maar de vraag is dit een sturende visie wordt of een visie waarin de rauwe randjes een kans krijgen.
