Den Bosch Politiek | Trappen tegen Heilige Huisjes
Trappen tegen Heilige Huisjes
19-december-2023 15:19:12
Leestijd 6 minuten
Eén van vijf Heilige huisjes in de stad; deze is in het Heetmanpark. Fotograaf: Alfred Heeroma - Bron: Den Bosch Politiek
Ik heb niets met Kerst. Begrijp me niet verkeerd, ik heb niets tegen de kerstgedachte, maar wel iets tegen het verschijnsel Kerst. Met de gedachte van vrede op aarde en lief zijn voor elkaar is niets mis, maar daar heb ik Kerst niet voor nodig. Ik heb ook niet de behoefte om met Kerst anders te zijn dan hoe ik normaal ben. Ik geef ook geen geld uit aan een kerstboom en andere spullen en eten die ik helemaal niet nodig heb. Wat dat betreft is Kerst een behoorlijk milieuonvriendelijk feest.
Met die vrede op aarde gaat het ook al niet goed. Het land waar Jezus geboren zou moeten zijn, gaf toen al weinig thuis (althans volgens het Bijbelverhaal moesten Maria en Josef lang zoeken naar onderdak) en dat doen ze nu ook niet. Onder het toeziend oog van de wereld worden duizenden Palestijnen vermoord en zijn er ruim een miljoen in humanitaire nood gekomen. Geen kerstgedachte die daar iets aan verandert.
Kerst is overigens een feest van de christelijke gemeenschap. In ons land is dat allang een minderheidsgroepering geworden. Nog maar 31% van de bevolking geeft aan katholiek of protestants te zijn. Wat dan weer veel meer is dan de 6% die de Islam aanhangt. Dat om maar even aan te geven dat het met de islamisering van Nederland ook wel meevalt.
Nee, Kerst hoeft niet voor mij. Daarmee trap ik waarschijnlijk al tegen een Heilig Huisje. Nu wil het dat in Den Bosch er maar liefst 5 Heilige Huisjes zijn geplaatst. Ze zijn gericht op ontmoeten, verbinding, positief denken, kennismaken met de identiteit van de stad (wat dat ook mag wezen) en het gezin. Interessante thema's, maar in een wereld waar een flink deel van de bevolking vloekend, tierend of bedreigend online andere mensen het leven nou niet bepaald een positieve impuls geeft, een vrij zinloze missie. Gister zat ik een aflevering van 'eigen volk eerst' te kijken. Dit ging over mensen met een (extreem) rechts gedachtegoed. Mensen die de Nederlandse identiteit willen beschermen tegen invloeden van buiten af en trots zijn op hun land. Ik zal dan wel weer tegen een heilig huisje trappen, maar ik ben bepaald niet trots op hoe het gaat met Nederland en al helemaal niet met onze houding naar de rest van de wereld. Honderdduizenden mensen zijn door regeringsbeleid in de verdrukking gekomen en met onze omgeving (luchtvervuiling, vuil water en bergen afval) gaat het ook niet goed.
Ooit was ik trots om Nederlander te zijn, maar dat wordt in rap tempo minder. Hop, een flinke trap tegen het Heilige Huisje Nederland.
Zo twee huisjes omver getrapt, nog drie te gaan (hé als iedereen mag roepen wat ie wil, dan mag ik dat toch ook?). Over huisjes gesproken, daar schijnen we in Nederland een fors tekort aan te hebben. Daar heb ik zo mijn twijfels over. We hebben maar liefst 8,2 miljoen woningen in Nederland en 18,2 miljoen inwoners. Als in elke woning 2,22 mensen zouden wonen, dan was er helemaal geen tekort aan woningen. 20 jaar geleden was dat het geval, maar tegenwoordig wonen we steeds vaker met 1 persoon in een woning en is het aantal mensen per woning gedaald naar 2,11. Dan krijg je wel een tekort. Dat samen zijn is blijkbaar alleen met Kerst, de rest van het jaar zijn we liever alleen. Nu is dat niet helemaal eerlijk van mij gesteld, want het gaat vaak om oudere mensen die alleen in een groot huis wonen (kinderen de deur uit en partner overleden). Veel van die mensen zouden best kleiner willen wonen of zelfs in een verzorgings- of bejaardenhuis, maar die mogelijkheid is er amper. De overheid dacht geld te besparen door ouderen langer thuis te laten wonen en die doorstroom mogelijkheden te schrappen. Hop, weer een heilig huisje, het sociale beleid, omver getrapt.
Nog 2 huisjes te gaan. Positieve gedachtes, zijn die er nog? Nou als ik die gestapelde blokjes mag geloven wel. Da's mooi, maar waarom merk ik er in de media zo weinig van? Kijk naar een gemiddeld actualiteitenprogramma of zo'n talkshow en het lijkt wel een grote vergaarbak van ellende. Heel af en toe zie je wel eens programma waar bewoners gezamenlijk een moestuin beginnen of in een dorpje samen een supermarktje runnen, maar naar positief nieuws moet je over het algemeen goed zoeken. Op de regionale websites vind ik ze af en toe, maar het idee dat we positief zijn, nou nee. Althans voor een volk dat al jaren in de top 5 staat van gelukkigste mensen, vind ik dat er behoorlijk veel geklaagd wordt (oei, daar doe ik nu zelf ook aan mee). Hup het heilige huisje dat we positief zijn kan zo het water in.
Ik zou nog tegen meer Heilige Huisjes kunnen trappen. Hoe verwend we zijn, hoe egocentrisch we zijn, hoe arrogant we zijn, hoe milieuvervuilend we zijn enzovoort. Maar kan ik dan een keer mijn voet thuishouden en iets opschrijven wat wel bindt?
Graaiflatie is het woord van het jaar geworden. Een woord dat is gebaseerd op het verdienen van geld. En geld is wat deze wereld rond doet gaan. Mensen doen de gekste dingen voor geld. Geld is iets wat ons niet bindt. De kloof tussen rijk en arm wordt alleen maar groter of anders gezegd, de ongelijkheid neemt alleen maar toe. Maar we zijn helemaal niet ongelijk, in basis zijn we namelijk allemaal hetzelfde. De een kan bepaalde zaken beter dan een ander, maar we hebben elkaar wel nodig. Zo liep ik laatst op een weggetje en bedacht me dat ooit iemand op zijn knieën moet hebben gezeten om al die steentjes neer te leggen. Weer iemand anders moet die steentjes gemaakt hebben en weer iemand anders moet ze gebracht hebben met een voertuig dat weer door iemand anders gemaakt is. En zo kan ik wel doorgaan, maar ik kon nu wel over een verharde weg lopen in plaats van door de modder. Geen geld kan dat gevoel betalen. Geld is ook helemaal niet het belangrijkste wat er is. Wat als we alle beslissingen niet meer op basis van geld zouden nemen, maar op basis van de invloed op ons welzijn? Zouden we dan beter in ons vel zitten?
Dat vraagt om vertrouwen in elkaar. Vertrouwen dat we in Nederland al lange tijd verloren zijn. We vertrouwen de overheid niet, we vertrouwen vluchtelingen niet, we vertrouwen de bedrijven niet en wellicht vertrouwen we elkaar niet. Als ik dan op die laatste post-it van 'Even tot hier' mag staan, mag ik dan flink trappen tegen het wantrouwen in dit land?
