In de jaren 30 van de vorig eeuw was er ook woningschaarste. Fotograaf: Onbekend
De twee basisbehoeften van een mens zijn eten & drinken en veiligheid (woning). Op het eerste gebied is ’s-Hertogenbosch al goed bezig met Agrifood Capital, maar op het tweede gebied schiet de stad al jaren te kort.
30 jaar geleden kwam ik naar deze stad en toen was het al moeilijk om een huurwoning te krijgen. Een kamer dat lukte nog wel, al was het ook niet gemakkelijk. Een wachttijd was al snel 2 tot 3 jaar. Je zou denken dat het woning probleem ondertussen wel is opgelost, maar het tegendeel is waar. De wachttijd is nu al ruim 4 jaar en het ziet er niet naar uit dit snel korter wordt. Al in 2008 werd gesteld dat een jaarlijkse bouw van 1100 woningen nodig was om de zaak onder controle te houden, maar dat gemiddelde is bij lange na niet gehaald (met excuus de economische crisis). Nu ligt de schatting al op 1300 woning per jaar en ook dat zal de komende jaren niet worden gehaald.
De oorzaak ligt eigenlijk in de vraag. Er komen steeds meer alleenstaanden en ook het gewenste vloeroppervlakte neemt toe. Mijn eerste huurwoning was net geen 50 m2, maar ik woonde er alleen. Uit verhalen van mijn buren weet ik dat er in die woning ooit een gezin had gewoond met 4 kinderen, tja en dan haal je de 8m2 per persoon amper.
Veel mensen willen ook niet een appartement wonen en daarom worden er nog steeds veel grondgebonden woningen gebouwd. De vraag is of je in een stad die ruimte nog wel kan veroorloven. De Groote Wielen was zo’n beetje het laatste echte uitbreidingsgebied qua wonen. De meeste woningen moeten door inbreiding worden gerealiseerd en dan kun je eigenlijk alleen de hoogte in, maar dat gebeurt zeker niet overal.
De groei van de stad was voorzien. Men weet nu al dat de wereldbevolking zal doorgroeien naar 11 miljard (we zitten nu op 7 miljard). 30 jaar geleden wist men ook al dat de wereldbevolking heel snel zou toenemen. De vraag is waarom de overheid er maar niet in slaagt om genoeg woningen op te leveren.
Daar zijn diverse redenen voor. Een belangrijke reden is dat de snelheid waarmee woningen worden gebouwd te lang is. Door wettelijke regels duurt het zeker al 2 jaar voordat er überhaupt een steen gelegd kan worden, maar vaak is het veel langer. De gemeente wil nu met spoed 230 woningen realiseren, maar dat duurt dan ook nog tot in 2017 voordat die er allemaal zijn. Het is geen oplossing, want die woningen worden gebouwd voor 10 jaar, waarmee dus alleen maar tijd wordt gekocht (letterlijk, want de gemeente moet er € 500.000 in steken om de verliezen af te dekken.)
Een andere reden is dat men graag woningen wil leveren waar behoefte aan is. Dat is een nobel streven, maar in een tijd van schaarste wellicht niet zo verstandig. Het risico is echter dat als de schaarste is voorbij is, je dan met woningen zit waar geen vraag meer naar is. De schaarste zal echter niet zo snel opgelost zijn; ik merkte al eerder op dat 30 jaar geleden het probleem er ook al was (sterker nog, in de jaren 70 was dit probleem er al). Dus had de overheid al lang woningen kunnen bouwen die men nu zo’n beetje had kunnen gaan afschrijven. De overheid zou dus veel meer kunnen sturen op kleinere woningen.
Een ander probleem is dat om een woning te bouwen, je aan allerlei bouwregels moet voldoen. Een beetje huurhuis kun je niet meer bouwen voor minder dan € 160.000 en dan is het moeilijk terugverdienen. Voor het milieu zijn die regels wellicht goed, maar voor het oplossen van de woning schaarste werkt het enorm belemmerend. Daarbij helpt het ook niet dat er veel woningen worden gesloopt en dat drukt ook behoorlijk op de groei van het aantal woningen.
Ook willen veel jonge mensen al graag een levensbestendig huis. De vraag is of dat wel wenselijk is. 30% van de huwelijken strandt na 10 jaar en dan heb je poppen aan het dansen.
De gemeente verwacht dat er in 2030 ruim 166.00 mensen in deze stad zullen wonen. Ongeacht of deze schatting juist is, is het veel belangrijker om te weten hoeveel woningen er nodig zijn om die mensen te huisvesten. Het scheelt nogal of er gemiddeld 2 of 3 mensen in een woning zijn gehuisvest.
Het wordt hoog tijd dat de overheid het probleem gaat aanpakken en daarbij grote concessies gaat doen. Er zijn al mensen die bewust in een kleinere woning gaan wonen, want ze beseffen dat een grote woning ook extra kosten met zich meebrengt, kosten die steeds meer mensen niet meer kunnen opbrengen. Een huis is iets wat bescherming moet bieden en niet perse luxe en ruimte. De tijd van huisje, boompje, beestje is wel voorbij.
Auteur: Alfred Heeroma 2535 keer werd deze column gelezen
